2018 was eigenlijk best een raar jaar
31 Januari 2019
Op 11 november vorige jaar herdacht men in vele landen dat het 100 jaar geleden was dat in Compiègne (Frankrijk) het einde van de eerste wereldoorlog getekend werd. Hiermee ging het jaar 1918 de geschiedenisboeken in net als de jaren 1940, 1945 en 11 september 2001. Of 2018 eenzelfde ‘eervolle’ vermelding zal krijgen, valt nog maar te bezien, maar een bewogen jaar was het wel, zowel op het wereldtoneel als hier bij ons aan de Costa del Sol.
Klimaat
De zomer kwam vorig jaar maar moeilijk op gang. Vierde Nederland al in mei al de warmste meimaand sinds op zijn minst 300 jaar, in Andalusië ging het kwik niet omhoog zoals we gewend zijn. Koud was het natuurlijk niet, maar de echte warmte bleef uit. De enige dagen dat ik het echt heet heb gehad, was ik in Frankrijk. Ik verliet in augustus de Costa met 30 graden om 10 graden warmer aan te komen in midden-Frankrijk. Ook in Nederland vielen de mussen van het dak en dat was de voorbode voor het droogteprobleem waar Nederland nu mee te kampen heeft.
In oktober waren de weergoden ons ook niet goed gezind. Ernstige regenval met overstromingen als gevolg eiste levens en richtte voor ruim 60 miljoen euro aan schade aan in de provincie Málaga. Ook november leverde weer regen en overlast, waardoor 2018 zich kan voegen bij de eerdere ‘klimatologische rampjaren’ 1989, 2012 en 2016.
Een politieke draai
Voor de eerste keer in de Spaanse democratische geschiedenis werd een zittend minister-president naar huis gestuurd. Rajoy moest het veld ruimen en Sanchez trad aan als minister-president met steun van de linkse partij Podemos en enkele partijen die voor afscheiding van Catalonië zijn (en het optreden van de regering in Catalonië in november 2017 niet echt op prijs hadden gesteld).
Toen zowel Italië als Malta weigerden het schip Aquarius vol vluchtelingen te laten aanmeren, brak de nieuwe minister-president een ‘Europese lans’ door de boot toestemming te geven in Spanje aan te meren. Niet veel later volgde er een tweede schip en nam het aantal immigranten dat Andalusië probeert te bereiken zulke grote vormen aan dat een stad als Málaga het niet meer aankon. Of het een nu het gevolg is van het ander, is niet met zekerheid te stellen, maar het aantal bootvluchtelingen is ten opzichte van voorgaande jaren met honderden procenten toegenomen.
Niet iedere Spanjaard kan dit op prijs stellen en daarmee was de bodem gelegd voor de eerste extreemrechtse politieke partij in Spanje: VOX. Hiermee begint het politieke landschap in Spanje, waar je vroeger eigenlijk alleen links (PSOE) of rechts (PP) had, net zo´n lappendeken te worden als in Nederland. Hierdoor moest de Spaanse politiek na de verkiezingen in Andalusië van 2 december leren omgaan met een nieuw fenomeen: coalities vormen. Ook bij de landelijke verkiezingen die dit jaar volgen zal er waarschijnlijk geen partij zijn met een absolute meerderheid.
Een voetbaljaar om te vergeten
Voor het eerst in tien jaar degradeerde de voetbalclub van Málaga naar de tweede divisie. De eigenaar van de club, Al Thani, kon na een uitspraak van het hoge gerechtshof in Spanje zijn haven in Marbella ook wel op zijn buik schrijven, waarmee de kans dat hij nog wat centjes in de club wil investeren ook niet groter geworden is.
Real Madrid verloor zijn sterspeler Ronaldo, die hangende de onderzoeken naar belastingfraude maar beter even niet in Spanje kan komen. Ook coach Lopetegui mocht na eerst bij het nationale elftal daags voor het EK ontslagen te zijn al in oktober zijn koffers pakken bij de koninklijken.
Op 18 november won Engeland van Kroatië en daarmee mocht Spanje ook niet meer meedoen met de ‘Big Four’ bij de League of Nations.
Laten we maar eens zien wat 2019 ons brengt. Van mij krijgt u in ieder geval de beste wensen!