Algemene verkiezingen in Spanje
15 Juni 2019Politiek Palaver 09
Bij de op 27 april gehouden algemene verkiezingen in Spanje kwam de PSOE als grootste partij uit de bus. “We zijn er in geslaagd de strafschop te stoppen die de extreem rechtse partij wilde nemen tegen de Spaanse democratie” waren de woorden van José Ábalos, één van de kopstukken van de PSOE.
Om dan maar in voetbaltermen verder te gaan mag gezegd worden dat de PSOE een sterke verdediging nodig heeft om de tegenpartij(en) het scoren te beletten. De 350 zetels in het Spaanse parlement zijn als volgt verdeeld met tussen haakjes het aantal behaald bij de vorige verkiezingen: PSOE 123 (85), PP 66 (137), Ciudadanos 57 (32), Podemos 42 (45) en VOX 24 (0) plus 34 zetels verdeeld over een aantal kleinere regionale partijen. De kleine nationalistische partijen in het Baskenland en Catalonië hebben ook winst gemaakt wat een enigszins zorgelijke ontwikkeling is. De 176 zetels nodig voor een absolute meerderheid is dus bij lange na door geen enkele partij behaald.
De uitslag was ook ruwweg wat de mensen die er verstand van hebben voorspeld hadden en het grote verlies van PP is te wijten aan de opkomst van VOX die nog steeds als een ultrarechtse partij van fascisten wordt weggezet door de meeste media, zowel in Spanje als daarbuiten. PSOE en vooral Podemos zijn nu van mening dat de kiezers genoeg hebben van de PP met al haar grote en kleine schandalen en Spanje dus een ruk naar links heeft gemaakt. Dat eerste is waar maar men vergeet te vermelden dat het merendeel der ontevreden PP kiezers nu op VOX gestemd heeft, de partij die bij de vorige verkiezingen zelfs de kiesdrempel niet wist te halen.
Direct na de verkiezingen kwam Pablo Casado van de PP met de mededeling dat VOX een ultra rechtse partij is en dat de PP met de slogan “Centrados en tu futuro” zich voortaan duidelijk in het midden van het politieke speelveld positioneert. Ja, je moet uiteindelijk wat en als het niet op rechts lukt maak je een rukje naar het midden zal hij gedacht hebben.
Het duurde niet lang of VOX kwam met een Tuit - uit te spreken als tuwiet), zoals een bericht op Twitter in Spanje genoemd wordt - waarin te lezen stond dat men het niet netjes vond van de PP om Vox, waarmee ze eerst samen wilden werken, nu weg te zetten als ultra rechts. De PP is trouwens helemaal de weg kwijtgeraakt want Casado noemde Albert Rivera, de leider van Ciudadanos, een hypocriet vanwege de kritiek van Albert op de PP.
Dit was ook niet slim, om het maar eens voorzichtig uit te drukken, van de PP leider want in het Andalusische parlement regeert momenteel een coalitie van PP met Ciudadanos, met gedoogsteun van Vox. Deze laatste partij dreigde zelfs het voorstel tot belastingverlaging (o.a. het afschaffen van erfbelasting te blokkeren in het Andalusische parlement als Casado geen excuses zou aanbieden voor het feit dat hij Vox als ultrarechts betitelde. Een nieuwe regering voor Spanje zal dus nog wel wat voeten in aarde hebben aangezien de op 26 mei gehouden gemeenteraadsverkiezingen - waarvan de uitslag bij het ter perse gaan van dit nummer nog niet bekend was – ongetwijfeld een rol zal spelen.
Op links krijgt logischerwijze Pablo Iglesias veel praats en verheugt zich al over de mogelijkheid om zijn marxistische ideeën in praktijk te brengen alhoewel men zowel van links als rechts hem meerdere malen duidelijk trachtte te maken dat dit financieel gezien niet mogelijk is.
Puigdemont roept vanuit Waterloo over het toepassen van artikel 7 waarmee hij denkt dat de EU het stemrecht van Spanje kan opschorten. Dit vanwege de in zijn ogen onheuse behandeling die hij van Spanje krijgt wegens zijn illegale poging het autonome gebied Catalonië van Spanje los te weken. Zijn gezag brokkelt zienderogen af en dit is de zoveelste poging om zijn bestaansrecht als politicus te rechtvaardigen. Internationalisering van het conflict noemt hij het. Hij heeft het echter wel voor elkaar gekregen om zich vanuit Brussel kandidaat te stellen voor de Europese verkiezingen op 26 mei. De kiescommissie was hier tegen aangezien er nog steeds een arrestatiebevel tegen hem loopt vanwege deelname aan het illegale referendum in Catalonië. Het Spaanse Hooggerechtshof oordeelde echter dat hij wel mee mag doen en op 10 mei werd dit officieel bekrachtigd.
Op zondag 26 mei vonden in Spanje dus de gemeenteraadsverkiezingen plaats en mocht men tevens zijn stem uitbrengen voor het Europees Parlement. Een zetel in dit laatste orgaan staat hoog op het verlanglijstje van iedere rechtgeaarde politicus. Het is een keiharde baan die het uiterste van je vergt wat betreft dossierkennis en spreekvaardigheid. Het is gelukkig niet verplicht om iedere vergadering bij te wonen; dus krijgt men voldoende tijd om de batterijen weer op te laden na een afmattende zitting over het wel en wee van Europa.