Beren zijn erg schuwe dieren
27 Juli 2019
En gelukkig maar, want ze zijn ook ontzettend sterk en kunnen heel gevaarlijk zijn. Maar omdat ze zo schuw zijn, gaan ze meestal in een grote bocht om je heen. Dat is natuurlijk goed, want zo blijft het voor zowel mens als beer veilig. Maar wat moet je dan als je toch een beer wil zien?
Beren spotten is iets wat elke reiziger wel eens wil meemaken. In noordelijke landen, zoals Canada en Scandinavië, leven er nog best wel wat beren. Je komt ze soms tegen in het bos, maar die kans is eigenlijk heel klein. Als je ze echt wil zien, dan moet je gebruik maken van een berenhut.
Toen ik in september in Finland was, had ik de kans om beren te spotten vanuit zo’n berenhut. Een ongelofelijke ervaring, die ik nooit ga vergeten.
In de vroege avond reed ik van het Finse plaatsje Ruka tot vlak bij de Russische grens. Daar werd ik opgewacht door een gids van Bear Kuusamo Ltd. De man zag er tamelijk ruig uit, met een stevige jas en leren wandelschoenen aan. Hij wenkte me en gebood me stil te zijn. De berenhut lag namelijk een stukje in het bos. Een bos vol beren.
Heel voorzichtig, met de man voorop, liep ik tussen de bomen. Mijn zenuwen waren strakgespannen, ik schrok van elk geluidje. Tot we bij de berenhut kwamen, en even later veilig binnen zaten.
De berenhut was een schijnbaar eenvoudige, houten hut, maar binnenin vind je alles wat je nodig hebt om een hele avond op beren te wachten. Comfortabele stoelen, zachte bedden en een raam zo breed als de hele hut. Onder het raam zitten kleine openingen, waar je camera precies in past.
Dieren in het wild spotten, is een moeilijke kwestie. Soms worden ze bijgevoerd, en dat is niet altijd een goede zaak voor de dieren. Soms worden ze ook opgejaagd, en dan is het helemaal niet meer verantwoord.
Bear Kuusamo Ltd gaat op een bijzondere manier om met de beren. De berenhut staat op privé terrein, wat wil zeggen dat hier niet op beren gejaagd mag worden. Finland staat het jagen op beren immers nog steeds toe, om de populatie onder controle te houden. De beren zijn wel degelijk vrij en wild, er staan geen hekken om het terrein. Er worden op regelmatige tijdstippen stukken vis uitgelegd voor de beren. Kleine stukken. Voldoende om ze te lokken, maar niet te veel, zodat ze niet afhankelijk worden en zelf blijven jagen. De vis wordt uitgelegd op vaste tijdstippen, of er nu mensen in de berenhut zijn of niet. Zo associëren de beren het extra voedsel niet met de aanwezigheid van mensen en blijft het veilig voor mens en beer.
Om eerlijk te zijn, lagen mijn verwachtingen niet zo hoog. De kansen om een beer te zien zijn zelfs onder deze omstandigheden onvoorspelbaar. Maar ik zat nog geen tien minuten in de hut, of de eerste beer liet zich al zien! Voorzichtig liep hij over de open plaats voor hut, klaar om bij het minste gevaar de veiligheid van de bomen op te zoeken. Hij snuffelde wat en hapte in een stukje vis dat klaar lag. En weg was ie! Wat een ervaring!
Ik zat meer dan drie uur in de berenhut en nam meer dan 400 foto’s van wel vijf verschillende beren. Soms waren ze met drie tegelijk in zicht. Een héél speciaal moment.
Op het einde van de drie uur had ik genoeg van foto’s maken, en zat gewoon in mijn stoel te genieten. Uit het bos kwam een enorme beer. Een massief dier, met enorme schouders en een zwaar hoofd met sterke kaken. Het dier stopte een dertigtal meter voor de hut en bleef een tijdje staan kijken. Hij wist exact waar we waren, daar ben ik zeker van. Hij schudde zijn hoofd, en liep vervolgens weer het bos in.