Binnen blijven met de rolluiken naar beneden.
Typisch Spanje?
22 Juni 2018
Zonlicht. Daarvoor alleen al zijn tal van Belgen en Nederlanders bereid om in Spanje te gaan wonen of overwinteren. Niet toevallig horen Alicante en Málaga bij de populairste provincies voor de gegeerde tweede woning. Met bijna 3000 zonne-uren per jaar verbreekt de Spaanse zon bijvoorbeeld alle records in Málaga. De Costa ‘del Sol’ is erg aanlokkelijk voor wie droomt van een eigen vakantiewoning of pensioen in het buitenland. Zeker voor Belgen en Nederlanders, die het moeten stellen met zowat de helft van dat jaarlijkse aantal zonne-uren.
Zo scheen de zon in België maar 1558 uren in 2017, en haalde het land in december vorig jaar de Spaanse krant El País met de kop: “¿Te imaginas vivir con cinco horas de sol en un mes?... Pregunta en Bélgica.” Het Belgische Weerinstituut KMI gaf toen aan dat december 2017 de minst zonnige maand was geweest sinds 1934, met amper 11 minuten zonneschijn per dag.
Ook op 12 april dit jaar was er in El País aandacht voor zonneschijn: “Por qué los españoles somos los únicos europeos obsesionados con las persianas?” Spanjaarden verbergen zich nog het liefst in hun huizen, met de rolluiken resoluut naar beneden, aldus de krant. “Alsof ze bang zijn voor het licht”, zegt Caroline Jurgens uit Nederland, die sinds 2005 in Madrid woont.
Maar is dat niet gewoon, logischerwijs, om de warmte buiten te houden? Nee, want de Spanjaarden zouden hun rolluiken ook koppig naar beneden halen op bewolkte dagen of in de winter. Op makelaarswebsites zouden huizen zelfs gepromoot worden met de rolluiken naar beneden, in kunstmatig licht. Dat staat in schril contrast met Nederland, waar je soms zelfs door grote ramen gewoon naar binnen kunt kijken.
Het valt mij als Belg al op. Dat calvinistische idee van ‘eerlijkheid’ en ‘openheid’, dat kennen wij niet zo.
Spanjaarden schermen hun privéleven zo mogelijk nog liever af. Je zult ook niet zo snel bij een Spanjaard thuis worden uitgenodigd. Liever ontmoeten ze elkaar op straat of in de bar om de hoek. Het katholicisme speelt daarbij een rol, want het maakt het ‘binnenhouden van de vuile was’ nodig voor sociale aanvaarding. En zelfs al in de tijd van de Moren, speelde het leven zich voornamelijk in het centrale gedeelte van de woning af, de afgeschermde, koele patio.
Maar goed, de warmte en de siësta. Ik herinner me mijn schoolvakanties bij mijn Spaanse vriendin in Valencia, toen ik het vervelend vond dat we tussen 2 en 5 binnen ‘scholen’. Pas na 5 uur gingen we naar het strand of zwembad. Gewoon verstandig natuurlijk, en na 10 jaar in Spanje te wonen, besef ik maar al te goed: hoe meer je iets hebt, hoe minder behoefte je eraan krijgt.
Hier hoef je dus echt niet de deur uit bij de minste spriet zonneschijn. Spanjaarden zouden zelfs 90 procent van hun tijd gewoon binnen doorbrengen... het grootste deel daarvan in hun eigen woning! Home sweet home? De Spanjaarden zeggen het vooral zo: “¡No hay nada como estar en casa!”