Boshyacinten in Vlaanderen
23 Mei 2019
Door vaak en ver te reizen, vergeten we soms dat ons eigen land ook erg mooi kan zijn. Het mooiste voorbeeld daarvan vind ik België. Het is op veel plaatsen druk bebouwd met weinig groen maar nochtans is het goed wonen in België. Af en toe vind je de meest bijzondere groene plekjes tussen al dat beton.
Iedereen kent natuurlijk de bekende Ardennen, de Limburgse boomgaarden met hun lentebloesems of het Zoniënwoud rond Brussel. De weinige plekken groen die we hebben, promoten we flink, zowel onder de Belgen als onder buitenlandse toeristen. En terecht, want het gaat hier wel degelijk over mooie natuurgebieden, of gebieden waarin groen de overhand heeft.
Maar hoe graag ik ook ga wandelen in de Ardennen, in die boomgaarden of in het Zoniënwoud, er zijn mooiere plaatsen in mijn kikkerlandje. Ik heb het over de bossen in de Vlaamse Ardennen. Deze bossen zijn versnipperde stukken van oerbossen, en ze verbergen een goed bewaard geheim.
De Vlaamse Ardennen is een regio in Oost Vlaanderen. Het landschap is hier glooiend, met verborgen beekjes en kleine rivieren. Het is een geliefd wandelwalhalla, bezaaid met vakantiehuisjes en gezellige Vlaamse cafeetjes en restaurantjes.
Elk jaar, wanneer de eerste lente in het land komt, trekken de bewoners van de Vlaamse Ardennen naar de bossen. Ze wachten en wachten. Vol ongeduld kijken ze uit naar een fenomeen dat zich per jaar maar enkele dagen tot maximum een paar weken voordoet: het bloeien van de boshyacinten.
De kleine, blauwe bloemetjes groeien alleen onder speciale omstandigheden. Ze groeien in bossen, in een vochtige maar niet té vochtige bodem. Wanneer ze bloeien, doen ze dat massaal. De alledaagse bossen veranderen dan plotseling in echte sprookjesbossen. De boshyacinten voegen een vleugje magie toe aan onze Vlaamse landschappen.
Onder de Belgen zijn deze boshyacinten alom bekend en zo langzamerhand beginnen toeristen ook interesse te krijgen voor deze unieke gebeurtenis. In de grotere, bekendere bossen staan elk jaar vrijwilligers klaar om toeristen in de juiste richting te sturen maar vooral ook om te zorgen dat niemand de bloempjes vertrapt.
Elk jaar krijgen de vrijwilligers meer en meer werk. Zeker omdat er sinds kort zelfs pendelbussen zijn ingezet vanuit verschillende treinstations naar plaatsen waar de boshyacinten bloeien.
Boshyacinten zijn kwetsbaar. Wanneer je ze vertrapt, vernietig je ze. Bezoekers moeten dus te allen tijde op de paden blijven. Fotografen en filmmakers kunnen evenwel speciale toestemming vragen om tussen de bloemen te fotograferen of filmen.
Vorig jaar zag ik de boshyacinten voor het eerst bloeien. Andere jaren was ik te laat, of simpelweg niet in het land tijdens de bloeiperiode. Het is één van de meest magische dingen die ik ooit zag. In het bijzonder in de vroege avond, wanneer de zon laag hangt en de bloemen een magische glans krijgen.
Maar ook overdag is dit fenomeen bijzonder mooi. Stel je voor, het is lente, en de bomen ontvouwen hun eerste blaadjes in die frisgroene lentekleur. Het bos is vol met leven, overal hoor je vogels af en aan vliegen. Je wandelt tussen de bomen en ineens zie je het: de golvende bosgrond is helder blauw, zelfs een tikje paars. Voor zo ver je kan kijken zie je de paars blauwe gloed als een deken over de bosbodem liggen.
Geen enkele beschrijving doet dit fenomeen eer aan. Je moet het echt zelf zien. En, goed nieuws, het is weer bijna zo ver. Vanaf april en mei begint iedereen uit te kijken naar de eerste tekenen van die blauwe bloempjes. Wanneer het zo ver is, komt het zelfs in de krant. Als een soort van onofficiele feestdag.
Het is nu dus hoog tijd om een tripje naar de Vlaamse Ardennen te plannen om die vluchtige boshyacinten met eigen ogen te zien. Geloof mij, de boshyacinten zouden hoog op je bucketlist moeten staan. Het komt maar zo weinig voor. Het is een vleugje magie in het alledaagse Vlaanderen. En daar moet je van genieten, toch?