Classic Car Run

Het werd de eerste tour van het najaar 2017, sinds wij weer waren toegekomen aan de Costa del Sol, na een verblijf van ruim 3 maanden in Vlaanderen. De start was nabij Estepona bij het restaurant El Caserio direct naast de A7 / N340 richting Sotogrande / Gibraltar.

Hier verzamelden ruim 30 klassiekers en young timers, meestal van Britse origine. We gebruikten ons ontbijt hier ook op Britse wijze, dus ham/eggs + toast. Aan de taal te horen waanden we ons hier in the UK en zeker niet in Andalucía, je zou haast zeggen: we waren in Little England.

Kregen een hartelijk welkom van de president van de CCCA, Classic Car Club Andalucia en een toelichting op het Roadbook, samengesteld volgens het “Tulip “ systeem ofwel Bolleke-Pijl. Een richtingwijzend systeem, ooit eens “uitgevonden” door Hollanders voor de Tulpen Rally routes.

De route van vandaag voerde ons door de Sierra Bermeja, liggende zo’n 10 km ten noorden van Estepona met berghoogten tot 1450 m. De MA8300 weg bracht ons in Casares, een typisch wit Andalusisch dorp, “geplakt ” tegen de rotsen van de Sierra. Vandaar ging het via de A377 en de zeer bochtige MA9300 naar El Colmenar, bij een temperatuur van zo’n 25ºC, redelijk hoog voor deze tijd van het jaar, met prima net opnieuw geasfalteerde wegen die ons naar Reserva Nacional de Cortés de la Frontera leidden. De kwaliteit van de weg door dit Kurkbomen/Phellodendron park was in sterk contrast met de weg naar het park; vol gaten, kasseien en slecht asfalt. Hier reden we al hobbelend en schuddend door een oerwoud van kurkbomen met dikke schorslagen. Deze eikenbomen hebben een levensduur van 250 tot wel 350 jaar, waar om de 9 jaar de schors van wordt geschild. De schors groeit op die eikenbomen vanzelf weer terug. Zo kunnen de bomen jarenlang schors produceren. De schors wordt niet alleen als kurken voor wijnflessen gebruikt, maar ook als een mooi decoratie- en uitstekend isolatiemateriaal.
Nadat we dit natuurpark via een breed wildrooster in de weg hadden verlaten, ging het richting Algatocín via de A369 naar Ronda. We lieten Ronda links van ons liggen om langs de zuidelijke rondweg via de A397 naar het zuiden te koersen op weg naar San Pedro.
Op deze zeer bochtige, welbekende route kwamen we de snelle motorrijders weer tegen.

Ter hoogte van Benahavís parkeerden we bij Venta Los Almendros. Hadden hier de lunch, op het buitenterras, met uitzicht op zee, waar deze 100 miles lange rit eindigde.

Pieter van de Lustgraaf