Classic Car Tour langs de Costa del Sol
30 Januari 2019
We waren in november 2018 op stap met de SOL Classic Car Club. Het startpunt was het BP Tankstation aan de rotonde van Alhaurin Golf, nabij Alhaurin el Grande, ongeveer 30 km ten westen van Málaga.
Daar starten we, op het buitenterras bij een temperatuur van circa 19 graden Celsius, met een koffie en een ‘pitufo con bacon’ als ontbijt. De route werd gereden volgens het Duitse vlaggetjessysteem. Daar hadden de meeste (Britse) deelnemers geen kaas van gegeten, dus werd dat voor de start uitgelegd.
Wij als ‘leider’ voorop met onze Triumph TR 250 met een duidelijk herkenbare vlag op de dakrand van de auto, daarna de anderen in konvooi achter de leider aan, die bij iedere kruising of afslag zijn volger instrueerde daar te stoppen om vervolgens met vlag de richting aan te geven voor de rest van de groep. De laatste auto bleef, als ‘sweeper’ (bezemwagen) herkenbaar, achteraan rijden en instrueerde de ‘richtingaanwijzer’ op hoek of kruising om de reis weer te vervolgen. Dit systeem werd door het Duitse leger gehanteerd in de Tweede Wereldoorlog, om zo de route aan te geven voor het leger, rijdende in konvooi, daar op veel wegen in Nederland, België en Frankrijk de ondergrondse verzetsbeweging de verkeersborden vaak omdraaide of ze een foutieve richting lieten aangeven. Dus werd er door de Duitsers op kaart en kompas gereden, daarbij het vlaggetjessysteem hanterend.
Zo vertrokken we dan met zeven klassiekers, in konvooi, volgens het vlaggetjessysteem en zonder roadbook. Enkele deelnemers hadden er de eerste kilometers wat moeite mee om het systeem toe te passen.
Via de A387, een bochtige bergweg langs de Sierra de Mijas, reden we op een hoogte van 1150 meter naar Mijas, met prachtige uitzichten over Fuengirola en de kust. In het centrum van het pittoreske Mijas reden we dwars door de nauwe witte straatjes, om vervolgens door de wijk Valtocado in zuidwestelijke richting uit te komen ten noorden van La Cala de Mijas in de bergen, bij het restaurant van golfclub El Soto de Marbella. Maar in plaats van daar te arriveren, staakte onze Triumph de tour op de Ctra. de Marbella weg. Deze landelijke weg loopt voor een deel parallel aan de Rio de Ojén. Allerlei pogingen, zoals het doorblazen van de benzineleiding, boden geen oplossing. Dus trok de karavaan door naar restaurant El Soto en bleef ik achter. Gelukkig kwam er bij toeval al rap een takelwagen langs, die de Triumph en mij naar Finca La Mota reed, waar we de lunch gingen gebruiken.
Na de koffiestop in El Soto ging de rest van de groep in zuidelijke richting naar de kust bij La Cala de Mijas en verder oostwaarts, richting Málaga over de N340/A7, met aan de rechterhand een vlakke Middellandse Zee. Geen zeilschip of vrachtboot te bekennen. We passeerden Fuengirola om bij Benalmádena de afslag te nemen naar de Pueblo. We reden langs de Boeddhistische Stoepa, de grootste in Europa met een hoogte van 33 meter en gebouwd in 2003. We daalden daarna af naar de Castillo de Colomares, een monument in de vorm van een kasteel ter ere van ontdekkingsreiziger Christopher Columbus. Waarna verder werd afgedaald naar de kust om in het clubhuis van de British Society te genieten van hun Manzanilla en andere dranken. Daar kregen we een rondleiding en uitleg over deze internationale club die al meer dan veertig jaar veelal Engelse expats tot zijn leden telt.
Vanuit de club werd naar het noorden gereden door de Pueblo van Benalmádena, om via het viaduct onder de AP7 uit te komen op de A368, een zeer bochtige steile bergweg richting Mijas en Alhaurin el Grande, waar we vlakbij het rondpunt van Alhaurin Golf in hotel Finca la Mota, dat gerund wordt door de Nederlandse familie De Cock, genoten van een lunch. Dit is vlakbij het mysterieuze Castillo de la Mota, dat eigenlijk een als kasteel vermomde watertoren is. Kjell Helgesen, een Noorse ‘snowbird’ en één van de deelnemers aan deze Sol tour, gaf ons een lift naar huis. Onze Triumph moesten we achterlaten…
De volgende morgen regende het pijpenstelen en was het grijs. Totdat rond 13.00 uur de zon doorbrak en we met onze ‘moderne box’ terugreden naar Finca la Mota.
We hadden het plan de klassieker te verpakken onder zijn regenbestendige afdekdeken. Maar eerst probeerden we nog even die ‘oude dame’ aan de praat te krijgen, en... zowaar dat het lukte! Spoedig waren we alweer thuis en parkeerden we de Triumph op zijn vertrouwde plaats in de garage. Probleem? Vuil in de benzineleiding. Na het weekend had ik via email contact met de KNAC, mijn Nederlandse hulpdienst voor pech onderweg, en kon ik de kosten van de takelwagen declareren.