Classic Car Tour Sierra Nevada
24 Februari 2019
Op weg van Marbella naar Granada/Guadix reden we langs La Cañada, het shoppingcenter aan de A7, ten noorden van Marbella, en kwamen bij mij weer de vele gebreken die dit center vertonen naar boven. Menig bezoeker vraagt zich af waar hij/zij zich in dit doolhof bevindt. Het functioneert dan ook bij gebrek aan beter.
Van omzeturen heeft men hier nog nooit gehoord, met gevolg dat op termijn, met het toenemen van online shoppen, de leegstand zal toenemen. Het heeft dan ook terecht nooit een vermelding gekregen in het internationale vaktijdschrift Shopping Centers Today, van de International Council of Shopping Centers. Dat in tegenstelling tot het Wijnegem Shopping Center nabij Antwerpen, waar we begin jaren 90, als projectleider verantwoordelijk waren voor de planning en realisatie.
Maar goed, we lieten het links liggen en waren op weg met een klein aantal klassiekers naar Monda, via de A357 naar Castillo de Monda om daar weer eens uitgebreid aan de koffie te gaan. Zwaaiden even af naar rechts om door Ojén te rijden. Altijd interessant om via de scherpe haarspeldbochten net boven Ojén weer op de A357 uit te komen. Konden met de 4 klassiekers, variërend van een oude Volkswagen, en mijn Triumph van 1968, tot een Morris Minor en een Morgan, vlak voor de poort van het kasteel parkeren. De Volkswagen (Kever) is in Nederland de meest populaire oldtimer, want daarvan rijden er nog 18.700 stuks rond van 40 jaar en ouder. Waarmee dan gemiddeld 1.700 km per jaar wordt gereden.
We werden verwelkomd door Arjan v.d. Vrande, één van de drie Nederlandse eigenaren. Zij hebben dit oude, lang leegstaande kasteel, sinds 2016, omgetoverd tot een boutique hotel/restaurant. Gelegen op de top van de La Villeta heuvel in de Sierra de las Nieves in het pittoreske witte dorp Monda. Hier hebben de Phoeniciërs, Romeinen en Moren hun sporen achtergelaten. Na een uitgebreide koffiepauze ging het in sneltreinvaart, in konvooi, verder via Coín, Alhaurín El Grande en Cártama, om ten noorden/oosten van Málaga over de A7 bij San José de autoweg te verlaten, om over de MA3101 naar Venta El Tunel te rijden, om ons daar aan te sluiten bij de overige deelnemers aan de weekendtour naar de grotten van Guadix, ten noordoosten van Granada.
Uiteindelijk reden we met zo’n 17 old – en youngtimers in de richting van Granada, met berghellingen van meer dan 15% op een hoogte van ruim 1.800 m en zagen over onze rechter schouder de toppen van de Sierra Nevada met de Mulhacén top op ruim 3.485 m. boven de zeespiegel. Schitterende rit, waar we in Nederland alleen maar van kunnen dromen. Kwamen dan na een lange rit van ruim 2 uur rijden via de A92 uit in Benalúa de Guadix, waar we voor twee nachten verbleven in Cuevas La Granja. Een hotel waar we in echte grottenkamers sliepen. Slechts één voordeur met één raam, waarachter de keuken, de slaap- en badkamer in de berg waren uitgehouwen. De slaapkamer lag diep in de bergwand en had een hoog plafond en geen natuurlijke ventilatie, doch wel een constante temperatuur van 18 tot 21 graden Celcius. Hier in Guadix vindt men nog altijd zo’n 2000 grotwoningen waar de lokale bevolking in woont. Sommige van deze grotwoningen zijn wel 500 jaar oud. We hadden ‘s avonds met alle 34 deelnemers van de SOL-club tour een diner in het restaurant van het Cave Hotel. Prima eten, doch van een conversatie met je tafelgenoten was, vanwege de erbarmelijk slechte akoestiek, in dit restaurant nauwelijks sprake. Met gevolg dat ik af en toe de zaal moest verlaten om mijn gehoortrommels weer tot bedaren te laten komen. Een typisch Spaans probleem.
De volgende dag reden we onze eigen tour over de noordelijke rand van het gebergte van de Sierra Nevada en gingen van Guadix via de GB4104 en de GB3201 in de richting van Granada, met prachtige vergezichten tot aan de Carcabal berg met een hoogte van 1964 m. Kwamen door dorpen als La Peza en Tocón waar de tijd stilstaat.
De zondag tour was de laatste dag, met een totale lengte van bijna 200 km die ons van het Cave Hotel bracht naar Torrox Costa nabij Vélez-Malaga. Via de A337 ging het naar het zuiden en reden we over perfect geasfalteerde smalle binnenwegen, dwars door de Sierra Nevada, met schitterende uitzichten op een hoogte van ruim 2600 m met ruige bergtoppen en via de A348 terug naar de kust. Een prachtige rit, die ik in de winter niet zo snel zou rijden. Smalle wegen, waar twee auto’s elkaar nauwelijks konden passeren, met lange verticaal geplaatste “bonenstaken”, stokken langs de weg die in de winter de sneeuwlijn markeren. We kwamen uiteindelijk uit bij Motril om de kustweg, de N340 naar het westen te volgen. Hadden dan in Torrox Costa in het “TK restaurant” buiten op het terras een afscheidslunch. Hier geen problemen met de akoestiek.