De Geschiedenis van de Golf Bal
11 Januari 2009
Tot aan het begin van de 17e eeuw gebruikten men houten ballen. De uitvinding van de featherie, een geverfde bal van leer gevuld met ganzen veren, zorgde dat dit type bal bijna 2 eeuwen lang de standaard bleef. Robert Paterson vond in 1848 golfballen van guttaperscha (natuur rubber) uit, ook wel de gutties genoemd. Door het spelen met deze bal merkte men dat wanneer er kleine stukjes uit geslagen werden de bal beter ging vliegen. Dit was de bakermat van de huidige dimple. Bovendien waren deze ballen goedkoper en hadden een aërodynamischer oppervlak.
In de 20e eeuw ontstond er de nieuwe generatie golfballen met meerdere lagen waardoor bij fabricage de eigenschappen van de bal nog nauwkeuriger bepaald konden worden.
De huidige generatie ballen bevat vaak een rubberen kern met daar omheen een laag syntetisch materiaal. De buitenkant van de bal, ook wel de cover genoemd, wordt van verschillende materialen gemaakt, al naar gelang de behoefte van de speler. Een hardere cover zorgt voor minder spin dan de wat zachtere cover, ook wel de Balata cover genoemd. De Balata cover werd vaak gebruikt door de betere speler omdat deze meer spin en gevoel gaf tijdens het spelen. Echter was de bal aanzienlijk duurder en had een veel kortere levensduur.
Tegenwoordig zijn we zover met de syntetische materialen waardoor er niet echt nog slechte golfballen worden geproduceerd. Veel verschillende golfballen, met verschillende prijzen komen van dezelfde band gerold, alleen met een ander merk zoals met zoveel andere producten. Uiteraard spelen de professionals met de Ferrari onder de golfballen. Voor de gemiddelde golfer is het verschil nauwelijks merkbaar.