De Wild Atlantic Way in Ierland
12 Oktober 2019
Ierland staat bij de meeste reisliefhebbers bekend als een land waar je prima kan wandelen. Je vindt er dan ook heel wat prachtige wandelroutes, zoals de Mid Clare Way, de Causeway Coast Way en de Wicklow Way. Maar wist je ook dat er sinds 2014 een heuse autoroute werd gelanceerd? De Wild Atlantic Way.
Het westen van Ierland is misschien wel het meest ruige en het meest authentieke gedeelte van Ierland. De Atlantische Oceaan drukt hier zijn stempel op het leven en de natuur. Het land wordt soms genadeloos afgeranseld door de hoge golven. Maar tevens is de Atlantische Oceaan met al zijn geweld een bron van heerlijk voedsel en een bron van leven.
Het was dan ook deze oceaan die zijn naam verleende aan de Wild Atlantic Way, een kustroute die zich langs de hele westkust van Ierland slingert. Van het noordelijke Malin Head tot het zuidelijke Kinsale loopt deze route die zijn naam eer aan doet. De Wild Atlantic Way, vaak afgekort tot WAW, heeft een lengte van wel 2400 kilometer. Het grootste gedeelte gaat over smalle plattelandswegen. Het is soms niet meer dan een breed pad dat vervaarlijk op de rand van het vasteland balanceert om vervolgens weer verder te gaan in de bergen.
Om de Wild Atlantic Way een beetje beter te behappen, is hij opgedeeld in zes etappes. De afstanden van die etappes variëren van 145 kilometer tot zelfs 490 kilometer. Onderweg zijn er 188 stopplaatsen aangelegd. Plaatsen waar het uitzicht uitzonderlijk is, of waar er in het verleden iets belangrijks plaatsvond. Want een land als Ierland is natuurlijk gedrenkt in geschiedenis en rijk aan adembenemende landschappen.
Deze zomer heb ik het westelijk gedeelte van Connemara verkend. Een schitterende regio die grenst aan de Atlantische Oceaan. Een regio die dan ook bestaat uit vissersdorpen en kleine havens genesteld tegen de hoge pieken van de zogenaamde Twelve Bens bergketen. Je vindt er zelfs één van de weinige Ierse fjorden: de Killary Fjord.
De Wild Alantic Way snijdt dwars door Connemara. Hij leidt je van de studentenstad Galway langs de kust naar Clifden, de onofficiële hoofdstad van Connemara, naar de Killary Fjord. Van daaruit gaat hij via de Doolough Vallei weer door naar het noorden.
Het rijden van de Wild Atlantic Way bleek een uitdaging. Niet alleen omdat je in Ierland natuurlijk links moet rijden, maar ook omdat je voortdurend wil stoppen om van het uitzicht te genieten en foto´s te maken. Daarbij komt dan nog dat de meeste Ieren met een rotvaart over die smalle plattelandswegen rijden. Je mag er dan ook tachtig of zelfs honderd kilometer per uur rijden. Op een smalle weg waar twee auto’s elkaar met moeite kunnen passeren, is dat angstaanjagend. Voorzichtig rijden is heel belangrijk hier.
Nu, dat kon de pret niet drukken. Ik genoot met volle teugen van mijn bezoek aan Connemara. De Wild Atlantic Way bleek dan ook inderdaad een prachtige route te zijn, ook al zag ik er maar een kort stukje van. Bovendien zijn er verschillende zijwegen die een mooie route op zich vormen. De meest bekende daarvan is de Sky Road, een circulaire route van zo’n twintig kilometer lang die begint en eindigt in het stadje Clifden. Deze route brengt je door een landschap dat bestaat uit vergezichten over de Atlantische Oceaan. De bermen zijn begroeid met wilde bloemen en heide. Het water glinstert en in de verte zie je misschien een eiland schemeren. Met wat geluk zie je dolfijnen of zelfs walvishaaien, die zich tegoed doen aan de planktonrijke wateren van de oceaan.
Maar zo mooi als de Sky Road is, de route door de Inagh Vallei is nog mooier. Een meer ligt aan de voet van bergen met ruige flanken. Er hangt vaak een beetje mist, en de toppen van de bergen zijn geheimzinnig in wolken gehuld. De weg lijkt in de verte te verdwijnen. Dit is het echte Ierland. Het Ierland waar ik zo van hou.