Gieren, de afvalverwerkers van de natuur
21 Februari 2019
Deze maand gaan we het hebben over de vale gier (Gyps Fulvus). Deze zo emblematische vogel bevindt zich in de provincie van Málaga en is aanwezig in bijna alle bergketens waar ook veeboerderijen zijn. Hij voedt zich met de kadavers van het vee en soms ook met wilde dieren die dood zijn. Het is noodzakelijk om erop te wijzen dat het gaat om dieren die onlangs ge(dood) zijn. Ze eten namelijk nooit een kadaver dat reeds in staat van ontbinding verkeert.
In deze maand februari beginnen ze met het maken van hun nesten. Ze vormen koppels voor het leven. Het vrouwtje legt slechts één ei.
Gieren zijn territoriaal, ze hebben de neiging om hun territorium in stand te houden en de jongeren verspreiden zich naar andere gebieden. Velen van hen steken de Straat van Gibraltar over naar Afrika ten zuiden van de Sahara. Er zijn geen broedplaatsen voor de vale gier in Marokko.
Deze gieren vliegen meestal over de grote Atlas en de Sahara om Senegal te bereiken, om van daaruit terug te keren, vaak begeleid door enkele jonge exemplaren van de Rüppells gieren. Dit is een Afrikaanse soort van gieren, iets kleiner, dezelfde die we zien in de scènes van documentaires wanneer de leeuwen of krokodillen hun maaltijd beëindigen, waarbij ze resten van voedsel achterlaten.
Het is voor de onervaren waarnemer wat moeilijk om de verschillen tussen de twee soorten te zien, maar het ontsnapt niet aan een deskundig oog. De gieren hebben een missie om de bergen gezond te houden. Ze laten de karkassen van gestorven dieren schoon achter en houden zo het milieu vrij van ziektes. Er zijn nu specifieke plaatsen waar de karkassen van koeien, schapen en varkens naartoe worden vervoerd, evenals de resten van de jacht, om deze vogels te voeden.
Niet alleen vale gieren, maar ook de grote zwarte gier, Aegypius monachus, de grootste vliegende vogel ter wereld na de Andes-Condor, en de kleine witte gier, de Egyptische gier, Neophron porcnopterus, een bedreigde vogel in Europa, maken deel uit van het feest. Logischerwijs komen ze aan de beurt om te eten door een complexe hiërarchie van soorten en individuen. Grootte en agressiviteit zijn vaak de parameters die bepalen wie het eerst aan de beurt komt.
Als er slechts individuen van één enkele soort zijn, is het meestal de honger die de individuen aanzet tot eten. Sommigen wachten op de grond, maar anderen blijven in de lucht, waarbij ze hun poten strekken voor de landing, zodat ze hun snavels in het vlees kunnen steken.
Er zijn geen gevallen bekend van aanvallen op dieren, maar als de honger hen kan aanzetten om in de hangende placenta’s van kleine pasgeboren kalveren te bijten, die niet in staat zijn om zich te verroeren, kunnen deze wel het slachtoffer worden van een beet door een snavel, die door de natuur zo gemaakt is, om snel vlees te verscheuren.
Een van de beste plekken om deze vogels in onze provincie te spotten, is de kloof van de Gaitanes de El Chorro, Álora. Er zijn een paar kolonies van gieren die zich in het gebied voortplanten en die zich meestal dagelijks door het gebied voortbewegen, op zoek naar voedsel. Het is een groot spektakel om naar ze te kijken; deze enorme vogels die de thermische stromen gebruiken om langzaam te klimmen, te circuleren of door de canyons van El Chorro naar hun nesten te vliegen.
Neem uw verrekijker en vogelgids mee en houd uw ogen open voor andere roofvogelsoorten die het gebied regelmatig bezoeken, zoals de steenarend of de Bonelli’s adelaar.
Veel plezier!