Het Gibralfaro
23 Juni 2018
Aangezien we in de stad Málaga nog steeds niet uitgekeken zijn, besloten we om de hoogte in te gaan en een letterlijk en figuurlijk hoogtepunt van de stad te bezoeken: het Gibralfaro (Vuurtorenberg). 700 jaar voor Chr. hadden de Feniciërs en later de Romeinen hier al een nederzetting en een vuurtoren (vandaar de naam). De Moren bouwden hier in 1340 een fort en een kasteel.
We besloten om te gaan lopen. We lieten de hoofdingang links liggen en liepen over een breed pad tussen de dennen en eucalyptusbomen door, langs de heuvel omhoog naar de top. Deze toegangsweg stond in het begin van de 20e eeuw als de Puerta Obscura bekend, de donkere poort waar vrouwen van lichte zeden onder de donkere dennen de naar “verlichting” snakkende zeelieden opwachtten en van hun geld afhielpen. Bij het eerste uitzichtpunt konden we even op adem komen. De hele heuvel is begroeid met bloeiende bomen, struiken en planten. Hoe hoger je komt, hoe ruimer het uitzicht.
Uiteindelijk belandden we bij een gebouw, het voormalige buskruitarsenaal, dat omgebouwd is tot een museum over de militaire geschiedenis van Málaga van de laatste 300 jaar. Er is o.a. een collectie van wapens en militaire uniformen en een maquette van het fort en het paleis. Het meest bijzondere vond ik de driehoekige wandplaat waarop allerlei toepassingen van bandages werden afgebeeld, zeer realistisch van bijna blote militairen die in allerlei houdingen de bandages demonstreerden.
Verder dan de eerste zaal ben ik niet gekomen, want we wilden vooral de ruïnes van het kasteel en de muren bekijken. Na de Feniciërs en de Romeinen kwamen namelijk in 1340 de Moren die het fort verbouwden tot een kasteel, als verdediging van het eronder gelegen Moorse paleis, het Alcazaba. Langs de zijkant van de heuvel loopt een stenen omwalling die het fort met het paleis verbond. Het geheel was bijna onoverwinnelijk door de dubbele muren en de strategische hoge ligging. Toch lukte het de katholieke koningen na drie maanden van belegering de stad uit te hongeren en zo de Moren te verslaan. Na de overwinning werd het kasteel vanaf 1487 door koning Ferdinand en koningin Isabella als tijdelijke residentie gebruikt.
Na de renovatie verdwenen veel gebouwen en de moskee, maar de muren staan er nog steeds. Het geheel bestond uit twee lagen, het bovenste deel met de 17 meter hoge toren, naast de 40 meter diepe, uit de rots gehouwen waterput. Beneden waren de kazernes en de stallen, hiervan zijn alleen de ruïnes over. De witte toren staat er nog en de muren zijn nog intact, al ontbreken er wat kantelen.
We liepen niet over de omwalling maar er tussenin. Ik ben hier 18 jaar geleden geweest met onze tweeling-kleinkinderen - 2 ½ jaar toen - die huppelend voor ons uitholden…..het was volkomen veilig!
Zo helemaal op de top hadden we een panoramisch uitzicht op de Montes de Málaga, de Middellandse zee met de haven en de stad Málaga. Ideaal voor fotofanatici.
Als je plannen hebt om ook het Gibralfaro te bezoeken, raad ik aan om een koele dag te kiezen. Je kunt natuurlijk ook de bus nemen. Je kunt er ook aan de achterzijde uit. Dan beland je uiteindelijk vlakbij de Plaza de la Merced, vol restaurantjes en barretjes……PROOST en !SALUD!