Hout... in en uit de kunst, het hou(d)t niet op
26 Maart 2018Zelfs aan de Costa del Sol kan het op zondag koud, storm- en regenachtig zijn. Geen dag om naar het strand te gaan of in de bergen te wandelen. Wat kun je dan beter doen dan op de trein naar Málaga te stappen om wat cultuur op te snuiven en natuurlijk een gezellig restaurantje te pikken. Als je in het station ‘Alameda’ van Málaga-centrum uitkomt ligt het CAC er vlak achter. Dit museum biedt niet alleen cultuur maar heeft ook een mooi restaurant, waar op het moment dat wij aankwamen heel veel ouders met kinderen zaten. Voor het CAC (Centro de Arte Comtemporáneo) staat al 16 jaar het beeld van “The Moving Man” van de Duitser Stephan Balkenhol.
Tot 22 april 2018 is er van deze moderne kunstenaar een zeer opmerkelijke tentoonstelling.
In tegenstelling tot the moving man buiten, zijn de beelden binnen juist erg star. Ze zijn allemaal met hamer en beitel in hout uitgehakt. Vaak op sokkels in de ruimte geplaatst, maar ook als een soort schilderij van hout in reliëf gekerfd en daarna beschilderd aan de muur gehangen. De afgebeelde mensen zijn gekleed in traditionele kleding, wit overhemd, zwarte broek, etc. Ze zien er vaak lusteloos en emotieloos uit, maar hebben toch iets mysterieus.
De schilder zegt zelf: “Mijn sculpturen hebben hun geheimen. Het is niet aan mij om die te onthullen, dat moet de toeschouwer zelf maar ontdekken. Het zijn symbolen van de gewone man of vrouw”.
Hij gebruikt 3 soorten hout: populier- of cederhout en een tropische houtsoort wawa. Hij beschildert zijn beelden om meer structuur aan de anatomie van de menselijke figuur te geven. Ook de duidelijke sporen van de beitel, de splinters, de rafels en de knoesten in het hout laat hij bewust zitten. Bij sommige marmeren of bronzen beelden heb ik de neiging om de gladde rondingen te strelen, dat is hier bij deze beelden vast geen lekker gevoel.
De artiest wil met zijn kunst het meest essentiële van de mens sinds zijn ontstaan vastleggen. Hij roept vragen op zonder zelf het antwoord te suggereren. Zijn beelden zijn statisch en toch veelzeggend…..en waarschijnlijk zeggen ze tegen iedereen iets anders. Soms is het voor enkelen van ons een soort spiegelbeeld. Ook de titels zijn vaak nietszeggend: “Zilveren Man, Man met Vissen” bijvoorbeeld.
Op het schilderij “Man met Vissen”, is de man ook weer gekleed in zwart-wit tegen een zwarte achtergrond, waar de vissen als het ware in rondzweven. Een heel vreemd effect. De meest spectaculaire compositie is een naakt paar, dat met gespreide armen en benen, allebei apart in een goudgeel geschilderde halve bol tegenover elkaar liggen als een soort offerande. Je kan er ook iets anders in zien: bijvoorbeeld “relax na de sex”.
Het meest bijzondere vond ik een meer dan levensgroot geschilderde figuur op een harmonica-vormige houten ondergrond. Van voren, van boven of van opzij zie je iedere keer iets anders: man, vrouw, man en vrouw samen….
Zo kan ik nog wel even doorgaan, want er is nog veel meer te zien en te ontdekken, maar ik eindig met de woorden van de kunstenaar zelf: “Ik ben geïnteresseerd in de menselijke figuur zelf, niet in de schoonheid”.
Conclusie: sommige figuren zijn spiegelend, andere statisch en hypnotiserend. Maar er heerst stilte...Voor geluid en beweging moet je naar buiten waar the moving man op je wacht.