Kostelijk aan de Costa
15 Juni 2018Met groot genoegen vertoef ik ieder jaar een paar keer aan de Costa del Sol. Liefst met de hele familie, maar anders toch minimaal met mijn mam en mijn dochter. Het leven is er als het weer: Goed en steady.
Slapen doen we uiteraard bij mijn broer Freddy, 100 m van het strand.
Zo op een bedje aan zee is het best uit te houden voor ons kaaskoppen.
Paviljoen Galli Galli is favoriet, niet alleen omdat het gerund wordt door hele aardige landgenoten, maar vooral vanwege de goede prijs kwaliteit verhouding in de keuken. Een prima patatje en overheerlijke calamaris bijvoorbeeld. Ze schenken een heerlijke droge witte wijn erbij. Het water komt uit de vriezer en dat is fijn als de temperaturen oplopen.
De laatste keer dat we hier waren gebeurde er iets uitzonderlijks. We hadden ROET en ROET slecht weer. Soppend in onze schoenen liepen we over de boulevard.
Wat te doen?
Waar te eten?
Ineens in een achteraf straatje vonden we een Zwitsers (?!) restaurant. “The old Swiss house”
We herinnerden ons dat we er al eerder verbaasd naar hadden staan kijken. In Zwitserland hebben we ook heel wat voetstappen liggen en kennen derhalve de keuken ook best goed. Het lijkt een grote vergissing. Een grotere contradictie is er bijna niet denkbaar: Een soort wintersport aan zee. Maar het weer was er naar en dus besloten we naar binnen te gaan.
Als je Zwitserland een beetje kent, begint het feest van herkenning al als je een voet over de drempel hebt gezet.
De hele inrichting ademt de sfeer van ietwat saaie deugdelijkheid. Maar gevoegd bij goed licht, tafellinnen en stevig meubilair, waar de houten banken natuurlijk deel van uitmaken, is het een prettige ambiance.
De bediening is bescheiden, beleefd en…spreekt Zwitserduits! Te grappig. Je waant je echt weg van de Costa. Al hangen de bergen alleen aan de muur.
En dan het eten. Wat een herkenning. Klassiek, maar oh zo lekker. Raclette, kaasfondue, schnitzel e.d.
Mijn moeder en ik namen de beroemde Chateau Briand. Nou, wij komen nog wel eens ergens, maar deze ossenhaas was om te zuigen zo mals. En een verrukkelijke bearnaisesaus. Rösti natuurlijk en verse groenten maakten het feest compleet. Keurig aan tafel gesneden en door de ober gedresseerd en opgediend. Na een klein halfuurtje kwamen er schone borden en nieuwe saus en werd nogmaals opgediend.
Onnodig te zeggen dat we zeer voldaan waren. Toch riep de Banana Royal te veel nostalgie op om hem te laten lopen.
Dat alles ondersteund door een heerlijke rode wijn, waarvan ik de naam helaas vergeten ben.
De prijzen liggen weliswaar iets hoger dan gemiddeld aan de Costa, maar toch altijd nog een stuk lager dan in Nederland.
Ella Marjon