Louis de Vries
24 Juni 2019Een leven gewijd aan sport en muziek
Het leven van Louis de Vries, de aimabele eigenaar van het LDV Sports Management Bureau, wordt gekenmerkt door sport en muziek. In de eerste categorie was hij als bestuurslid werkzaam bij drie clubs, de beide Belgische eersteklassers Antwerp FC en Germinal Beerschot (met Ajax als aandeelhouder) en het legendarische Hongaarse Kispest Honved maar hij maakte ook naam als voetbalmakelaar. Louis organiseerde zelfs bokswedstrijden en was tussen 2007 en 2011 de promoter van de Europees kampioen boksen in het weltergewicht, de Ghanese Belg Sugar Jackson.
Zowel in België als in Nederland heeft hij ook ruimschoots zijn sporen verdiend als organisator van muziekevenementen. Gezien de muzikale achtergrond van de familie De Vries was dit een voor de hand liggende beroepskeuze.
“Mijn vader Jack en zijn broer Louis de Vries, behoorden tot de oprichters van The Ramblers (dat uitgroeide tot het meest bekende dansorkest van Nederland) en ik ben genoemd naar mijn oom Louis, de trompettist. Een tante van mij speelde voor de oorlog ook als trompettist in een damesorkest dus mijn belangstelling voor muziek heb ik niet van een vreemde” zei Louis. In de roemruchte jaren zestig en zeventig organiseerde hij vele concerten met o.a. Pink Floyd, The Yardbirds John Lee Hooker en Lionel Hampton.
Toen zijn dokter in Antwerpen hem vertelde dat een vertrek naar zonniger streken zijn gezondheid ten goede zou komen besloot Louis een kijkje te nemen in Marbella. De stad was hem slechts bekend als een badplaats van glitter en glamour maar dat bleek alleszins mee te vallen. Het was niet alleen het klimaat - aanmerkelijk zonniger dan zijn toenmalige woonplaats Antwerpen - dat de doorslag gaf voor hem en zijn vrouw om naar Marbella te vertrekken. De internationale sfeer dankzij de grote verscheidenheid van verschillende bevolkingsgroepen die moeiteloos naast elkaar leefden speelde ook een rol om zich blijvend te vestigen in Zuid-Spanje. Louis zag mogelijkheden om zijn werkzaamheden voort te zetten aan de Costa del Sol en vooral in Marbella.
“Marbella heeft een zeer grote naamsbekendheid, ook buiten Spanje waar vaak veel te weinig gebruik van wordt gemaakt” waren zijn woorden. “In de pers wordt ik vaak als Belg vermeld maar ben toch heus een Nederlander maar ook Antwerpenaar, die hebben dezelfde grote mond als de Amsterdammers” verzekerde Louis mij glimlachend met een zeer lichte Vlaamse tongval.
Sinds zijn komst naar Marbella in 1997 heeft Louis vele concerten georganiseerd en grote namen naar Marbella gehaald zoals zoals Ray Charles, The Gypsy Kings en Joe Cocker. Het project Marbella Arena, waarbij de Puerto Banus stierenvechtersarena wordt omgebouwd tot een multifunctioneel theater heeft dan ook zijn warme belangstelling “maar het verkrijgen van de benodigde vergunningen neemt hier altijd veel tijd in beslag” zei hij met een zucht. “Zodra alles is geregeld zal ik moeiteloos allerlei evenementen naar Marbella kunnen halen, ik heb een goed contact met de mensen van Marbella Arena en ze zijn rigoureus met de verbouwing begonnen. Het zal nog wel even duren want als je grote sterren wilt laten optreden moeten de faciliteiten natuurlijk honderd procent in orde zijn, evenals de nodige vergunningen wat betreft openingstijden en het aantal toegestane decibellen dat in uitzonderlijke gevallen geproduceerd mag worden.”
Een poging om Marbella F.C. over te nemen en grondig te reorganiseren was bijna in kannen en kruiken tot het moment dat de Russische eigenaar zich niet aan eerder gemaakte afspraken hield. “Wij hebben ons toen teruggetrokken waarna de Chinezen kwamen. Die hebben geloof ik wel dezelfde plannen, namelijk Marbella F.C. op een hoger niveau brengen door middel van een aantal goede spelers en een professionele aanpak van het reilen en zeilen van de club. Wie weet hoeven over een paar jaar de voetballiefhebbers niet meer naar Málaga te gaan om een goede partij voetbal te zien. Ik hoop dat de Chinezen doorzetten, een stad als Marbella verdient het om minimaal in de Tweede Divisie A te spelen. Het merendeel der buitenlandse inwoners weet nu nauwelijks dat deze voetbalclub bestaat.” besloot Louis zijn relaas waarin het duidelijk werd dat dit een zaak is die hem na aan het hart ligt.
Op mijn laatste vraag of zijn zoon en dochter in de voetsporen van hun vader waren getreden zei hij met terechte trots, “Nee, mijn dochter wilde wel voetballer worden maar dat vonden mijn vrouw en ik destijds te gevaarlijk. Als spelersmakelaar heb ik natuurlijk een en andere te maken gehad met zware blessures. Desalniettemin was ze in 2009 de eerste vrouwelijke grensrechter in België en mijn zoon is sinoloog (deskundige op het gebied van de Chinese talen en cultuur) geworden.”