Mijn Málaga 
10 Mei 2018Als je me tien jaar geleden verteld had dat ik ooit op spuugafstand van de stad Málaga zou komen te wonen, dan had ik je recht in je gezicht uitgelachen.
Wonen in Spanje en dan ook nog eens aan de Costa del Sol? Hoe haal je het in je hoofd. Een stad als Rome zou het moeten worden en zelfs voor Bangkok zou ik nog wel te porren zijn geweest, maar Málaga? Het idee alleen al...
Ik had de stad een jaar of tien geleden een keer bezocht en was niet erg onder de indruk. Het feit dat het een druilerige zondag was hielp natuurlijk ook niet echt mee maar ik had m’n oordeel al klaar. Málaga? Geen stad voor mij. Geen denken aan.
Op het moment dat we begrepen wat een schitterend, divers en magisch land Spanje eigenlijk was, begonnen we met onze zoektocht naar de ideale woonplek en geloof me… daar hebben we werk van gemaakt. Tientallen keren vlogen we naar het zuiden en op drie provincies na hebben we heel Spanje doorkruist. Nog heel even leek het er op dat het Valencia zou gaan worden, maar Andalusië bleef trekken als een magneet.
We hebben er werkelijk iedere uithoek bekeken en aan Málaga dachten we geen moment meer, totdat een vriendin ons vermanend toesprak nadat ik me weer eens laatdunkend over Málaga had uitgelaten. ‘Meid, je weet niet waar je het over hebt. Ga nog eens kijken. Er is in de tussentijd zo veel veranderd. Geef de stad toch nog eens een kans.’
Ze had gelijk. Helemaal gelijk! Wat een verrukkelijke plek om te zijn, wat een sfeertje en wat was er veel gebeurd in die tussentijd.
Het bijna futuristisch aandoende havengedeelte ‘Muelle Uno’ was inmiddels uit de grond gestampt, met man en macht werden er panden in het historisch centrum gerenoveerd, delen van de binnenstad waren autovrij gemaakt en bovendien waren er de leukste musea te bezoeken. En toen viel het kwartje. Hier willen we zijn.
Alles is mogelijk in het vriendelijke Málaga. Het stikt er van de leuke restaurants en tapasbars en ondanks het feit dat de horeca zich in razend tempo vernieuwt, zijn er gelukkig nog steeds heel veel, typisch Spaanse restaurants te vinden en ik mag hopen dat het eeuwig zo mag blijven.
Niets leuker dan een fiets huren en de boulevard af fietsen, zover je maar wilt. Of eindeloos wandelen langs het strand met je teenslippers aan. En met een paar euro op zak kom je hier nog steeds een heel eind. Sardientjes eten aan het water terwijl je ondertussen zielsgelukkig luistert naar het Spaanse geroezemoes om je heen. Hoe fijn wil je het hebben?
Je vrienden door het centrum leiden om ze kennis te laten maken met het Moorse kasteel, de hoger gelegen Burcht en het Romeins theater… En ze liggen ook nog eens gebroederlijk bij elkaar in het hart van de stad. Waar vind je nou zoiets?
Wandelen door het kleine maar beeldschone, groene park, naar de bios of het theater, struinen over de bekende versmarkt Atarazanas en dan die heerlijke, lange, zwoele zomeravonden op de terrassen...
Málaga heeft m’n hart gestolen en als je over een jaar of dertig een oeroud maar zeer tevreden grijs vrouwtje op een bankje ziet zitten in de stad, met in de ene hand een ijsje van Casa Mira en in de andere een goed boek, dan zou ik dat zomaar eens kunnen zijn.