Nog langer leven, nee toch?
22 Mei 2018
Wil je nog langer leven? De gemiddelde levensverwachting van tegenwoordig ligt al tussen de 69,2 en 86,3 jaar. Wil je nog langer leven, begin dan met langzaam rennen. Niet snel rennen, maar langzaam. Hierover zijn onderzoeken verricht en het blijkt dat langzame renners langer leven dan hardlopers.
Langzaam rennen, de nieuwe ontdekking van Dr Hiroaki Tanaka. Langzaam rennen, oftewel Niko niko tempo genoemd. Het betekent lachen met het idee van “rennen met een glimlach”. Het is het tegenovergestelde van het “no pain, no gain” sentiment.
Wat is het verschil tussen langzaam rennen en hardlopen, behalve dat het langzamer is LOL. Ten eerste ren je op een looptempo en land je niet op de hielen maar op het balgedeelte van je voeten. Hetzelfde wat je doet wanneer je op en neer springt. Hierdoor land je zachtjes op de grond. Je houdt je stappen kort, je rug recht en kin omhoog. Door het langzame tempo heb je voldoende tijd om je te concentreren op de juiste vorm. Sportschoenen met dunne zolen kunnen worden gedragen, doordat de impact op de grond laag is. Zolang je op dit tempo kan kletsen zonder buiten adem te raken, dan ben je goed bezig, kan je dat niet dan ren je te snel.
Beginners starten met 1 minuut rennen en 30 seconden lopen en dan herhalen. Doe dit een paar keer per dag gedurende korte periodes. En bouw het langzaam op naar één uur, drie keer per week. Door eerst deze techniek met lagere intensiteit te ontwikkelen versterk je ook een goede vorm bij sneller hardlopen.
Wees je bewust van:
- Kleine korte stappen en tempo
- Houd je rug recht
- Ontspan je schouders, armen bewegen op natuurlijke wijze
- Adem natuurlijk
- Til je kin op en kijk vooruit
- Land op de voorvoet
- Schop niet tegen de grond
Waarom op deze manier?
In de dierenwereld zijn mensen de beste afstandslopers. Zo´n tienduizend jaar geleden jaagden mensen voor hun voedsel en er zijn nog stammen in Afrika die dit doen. Uit onderzoek blijkt dat de jagers elke dag de eerste twintig mijl lopen totdat ze een prooi hebben gevonden. Vervolgens jagen ze met een snelheid van zo’n zes mijl per uur in een langzaam tempo, zonder moe te worden. Hoe is dat mogelijk? Het antwoord ligt in de fysiologie, vooral die van de spieren.
Wandelaars, renners en hardlopers raken snel verslaafd aan de endocannabinoïden die door ons lichaam worden geproduceerd door te bewegen. Het is een gevoel van verhoogd plezier en het neutraliseert pijn. Maar bij hardlopers worden ook andere hormonen vrijgelaten. Door het sneller rennen, tikken we sterker in de vecht- en vlucht reactie, hierdoor wordt ook adrenaline en cortisol in ons lichaam geproduceerd. Deze stimulus is een aangename substantie zonder een lang na-effect. Hardlopers ervaren de endocannabinoïden niet. Ze voelen alleen de ´adrenalinekick´ en zodra deze slijt, loop je leeg en ben je moe.
Hoe voelt dit dan?
In essentie lijkt je geest een meditatieve staat in te gaan waarin creatieve ideeën naadloos lijken te vloeien. Vaak kom ik terug van deze runs met verschillende oplossingen voor problemen die me bezighielden voordat ik ging rennen. Het effect lijkt ook voort te duren en je verlaat het rennen niet echt vermoeid maar energieker. Voel je je bekaf of hunker je overmatig naar suikers en koolhydraten binnen een uur na de run, dan weet je dat je het Niko niko tempo niet hebt kunnen volhouden.
Voor degenen die fit willen worden maar sporten ééntonig vinden, is dit de perfecte oplossing. Ga met je vrienden/vriendinnen een gezellig uurtje kletsen terwijl je langzaam rent, hierdoor bouw je een leuk sociaal leven op. Je wordt fit met plezier en een paar jaartjes langer leven is gewoon meegenomen.