Spaanse les
16 April 2018
Hoe is het toch mogelijk dat we de Spaanse taal zo moeilijk onder de knie krijgen. Beiden zijn we best taalgevoelig en hebben ons het Engels, Duits en Frans zonder al te veel moeite eigen gemaakt, maar Spaans leren blijkt voor ons toch minder eenvoudig.
‘Volgens mij is het de leeftijd’, verzucht mijn man en staart glazig naar een paar geglazuurde tegeltjes met tekst die in een restaurant zijn opgehangen.
Ik ben bang dat hij gelijk heeft. Naarmate je wat ouder wordt neem je de materie minder makkelijk op en met enige afgunst luisteren we naar het Spaanse gekwek van onze puberende, Nederlandse buurjongen. Hij is pas een jaar hier maar spreekt Spaans alsof hij nooit een andere taal gesproken heeft. Kinderhersenen zijn net sponzen.
De eerlijkheid gebiedt me wel te vermelden dat we ons huiswerk zelden maken, niet graag naar de Spaanse tv kijken en weinig in contact komen met Spanjaarden. Het is geen onwil maar het ontbreekt ons vaak aan tijd en discipline.
Het werk slokt al onze tijd op en in ons vak is Engels in de regel de voertaal.
Een ander, niet onbelangrijk aspect is dat we de Andalusiërs maar moeilijk verstaan. Het dialect is dik en ze spreken razendsnel. We begonnen al echt aan onszelf te twijfelen toen we een paar weken terug een echtpaar uit Barcelona spraken en wat bleek? We verstonden ze uitstekend. Ze hadden hun spreeksnelheid wel wat aan ons Jip en Janneke Spaans aangepast en ook gebruikten ze geen al te ingewikkelde woorden, maar toch. Hoera…. dit begrepen we wel.
Iedere week komt onze onvolprezen en razend intelligente lerares Maria naar ons huis om twee uur privé les te geven. Maria is een Nederlandse, maar woont en werkt al eeuwig in Spanje en is getrouwd met een ‘Malagueño’. Ze heeft een unieke manier van lesgeven die ons enorm bevalt en gelukkig heeft ze eindeloos veel geduld.
We praten, lezen en nemen de grammatica door en net als we denken dat we het nooit zullen leren, krijgen we een klein complimentje, nét groot genoeg om ons toch gemotiveerd te houden.
We beklagen ons bij haar over de rare Spaanse tv programma’s die we echt niet waarderen kunnen. ‘Echt, Maria. We vinden er niets aan. Het is gewoon een straf om Spaanse programma’s te bekijken’, maar Maria zou Maria niet zijn als ze daar niet allang een oplossing voor gevonden had. Dertig jaar lesgeven aan Nederlanders in Spanje maakt een mens inventief.
‘Weet je wat je doet? Zet de tv maar op National Geographic en kijk natuurprogramma’s. Daar praten ze lekker langzaam en... hebben jullie Netflix toevallig? Ga dan vooral eens op zoek naar Spaanstalige series. Doen! Het werkt echt.’
Inmiddels kijken we met gematigd enthousiasme naar Pablo Escobar. El Patrón del mal en inderdaad…
Béetje bij beetje krijgen we meer gevoel bij de taal, maar eenvoudig is het niet.
Ik ben bang dat we nog een lange weg te gaan hebben maar leuk is het wel.