Spanje voor beginners
8 Juli 2018
‘Het is fijn hoor, die zon, maar mij gaat het om het licht. Het Andalusische licht is wat me zo gelukkig maakt hier.’ Buurman Alonso kijkt vergenoegd naar de bijzonder gevormde wolken in de verder staalblauwe lucht en slaakt er een tevreden zucht bij.
Ik kan het alleen maar beamen. Het licht doet iets met je, weet ik inmiddels na drie jaar Spanje. En ook het feit dat de zee altijd bij me in de buurt is, er iedere maand van het jaar wel iets in bloei staat en het altijd zo lekker ruikt, maakt dat ik een innig tevreden mens ben.
Leven in Spanje. Het maakt me gelukkig, maar leven in Spanje is wel ánders. Heel anders!
Het juiste woord in mijn geval is intens. Zuid-Spanje is heel intens. Het leven hier is harder en minder gepolijst dan in het goed georganiseerde Nederland.
De winters zijn bijvoorbeeld veel kouder dan ik me ooit had kunnen bedenken en ondanks het feit dat ons robuuste huis pas twaalf jaar oud is, blijkt er toch niet nagedacht te zijn over enige vorm van isolatie.
In de winter zijn de muren en vloeren ijskoud en ik moet de verwarming bijna non-stop aan laten staan om het enigszins comfortabel te houden in huis. Het is koud in de badkamer, koud in de keuken en voor het eerst in m’n leven denk ik er aan een elektrische deken te kopen.
De zomers daarentegen kunnen ongenadig warm zijn en dan moet bij mij de airco aan. Het liefst dag en nacht. We leren onszelf aan om middagdutjes te doen, ons ritme aan te passen en pas laat in de avond te eten.
Wij wonen in een heuvelachtig gebied. Niets loopt netjes recht. Haastig en onoplettend te werk gaan wordt hier ongenadig afgestraft. Als je even niet oplet lig je weer languit op straat of in de tuin. Ik kan de pleisters niet aanslepen.
Plantjes, ook al zijn ze nog zo klein, zijn alleen met de grootst mogelijke moeite te planten. De grond is keihard en rotsachtig en zit helemaal niet te wachten op een Hollands meisje dat in haar tuin zonodig tulpen wil laten bloeien.
De enorme hoeveelheden honden bij ons in de buurt zorgen ervoor dat je regelmatig recht overeind in je bed zit, want het geblaf begint al vroeg. En als de honden eens stil zijn, dan nemen de hanen in de buurt het wel van ze over. Er is geen Spanjaard die zich eraan stoort. Zo werkt het hier nu eenmaal.
Soms lijkt het wel of ik in een film van Mad Max verzeild ben geraakt. Alles is hier mogelijk.
Spanje voorziet je van alle kansen en de mensen zijn uiterst vriendelijk en hulpvaardig, maar als je je kansen niet pakt of ziet, dan sta je er alleen voor.
Spanje moet je jezelf eigen maken. Spanje moet je leren begrijpen en je moet je er iedere dag weer heel goed van bewust zijn dat je hier slechts te gast bent.
Maar ondertussen tel ik mijn zegeningen. Bussen en treinen lopen bijna altijd op tijd, de gezondheidszorg is fantastisch, ook al doet het wellicht allemaal wat primitiever aan. De tandartsen behoren tot de beste ter wereld, de versmarkten liggen bomvol met de prachtigste producten uit eigen land en als ik onverwacht eens hulp nodig heb, van welke aard dan ook, dan staan m’n Spaanse buurtjes altijd voor me klaar.
Ik doe het er mee. Graag zelfs!