Taal maakt de mens
15 Oktober 2017
Een paar jaar geleden heb ik een intensieve cursus Spaans gevolgd om me enigszins verstaanbaar te maken hier. Ik hou van taal en ook van het spreken van vreemde talen.
Ik mag mezelf leraar Engels noemen nadat ik 2 jaar geleden daar een intensieve cursus voor volgde. Als reisleider heb ik een half jaar in Frankrijk gewerkt en spreek daar een aardig woordje mee. Duits spreek ik wel, maar is niet mijn favoriet. Omdat ik dan automatisch veel harder ga praten en het niet zo mooi vind klinken.
Als je in het buitenland woont, beleef je alles in fases. Althans, dat heb ik dan. Zo ook met taalontwikkeling. In het begin was ik al heel blij als ik brood kon kopen en begreep als de kassière vroeg of ik een tasje wilde. Vandaar verder ontwikkeld en nu kan ik met mijn Spaanse vrienden over belangrijke dingen in het leven praten en soms zelfs humor toepassen. Door heel goed te luisteren, leer je ook veel. Soms gok ik ook een beetje wat ze zeggen. Mijn geliefde Andalusische medemensen hebben namelijk de neiging elkaar continu te overstemmen. Met als resultaat dat aan een dinertafel met 10 gasten, er meestal 8 heel hard praten en er soms iemand luistert naar wat er gezegd wordt.
Taal verbindt en ik vind het geweldig om internationale vrienden te hebben en ermee te kunnen communiceren. In het begin toen ik hier vaak kwam, meed ik zelfs Nederlanders een beetje omdat ik daarvoor niet naar Spanje was gekomen. Na een tijd blijkt de hang naar mijn roots ook gewoon aanwezig en zoek ik nu medelanders wat meer op omdat we meer gemeen hebben dan we soms denken en elkaar ook verder kunnen helpen.
Terug naar taal. Wat me steeds meer is gaan opvallen is, dat ik alleen in het Nederlands écht kan zeggen hoe ik dat wil. In andere talen blijft het soms zoeken naar de juiste formulering of woorden. Soms spreek ik een tijd geen Nederlands en merk ik wat een verademing het is als ik het daarna wel weer spreek. Want zelfs met zeer vloeiend Engels kun je soms niet je ziel erin leggen, of die grap maken die in je moedertaal als vanzelf komt.
Woorden, klemtoon, humor, uitdrukkingen. Heerlijk om niet te hoeven nadenken hoe je iets zegt en precies de woorden kan vinden die je zoekt.
Ook in mijn werk komt dat terug. Bij workshops en coaching is woordkeuze heel belangrijk uiteraard. Of in relaties. Ik heb een aantal vriendinnen uit verschillende landen gehad en ook daar is, naast de liefde en cultuur natuurlijk, taal een spannend ding. Omdat je graag iets precies zo overbrengt zoals je het bedoelt.
Bij anderen zie ik het ook gebeuren.
Neem als voorbeeld een Spaanse vriendin van me die ik nu lessen Engels geef. Als zij Engels praat, verandert haar toon, gezicht en manier van praten. Het is een ander mens! Ze lacht meer (uit lichte schaamte soms, maar toch) en ze praat over heel andere dingen in het Engels dan wanneer ze Spaans praat.
Taal maakt de mens blijkbaar. En ik vind het prachtig. En ik wil blijven leren, want communiceren met mensen uit alle hoeken van de wereld blijft geweldig.