Tour door de “Frontera” streek - deel 2
16 April 2018
We vertrokken van San Pedro de Alcántara, in noordelijke richting naar Ronda. We waren met totaal 20 Klassiekers en Youngtimers, waaronder een Mercedes SL Pagoda van 1967, Jaguar MK II van 1962, Jaguar XK8 van 1980, Aston Martin van 1985, Bentley Turbo R en mijn Triumph TR250 van 1968 en we hadden de eerste dag van deze trip ruim 165 km voor de boeg.
De eerste 50 kilometers reden we over de beruchte A376 naar Ronda. Een bergweg met ruim 100 bochten. Op deze bergweg eindigde voor menig motorrijder de laatste trip, gelet op de kruisen met bloemen langs beide kanten van de weg. We hadden meer dan een uur nodig om deze 50 km lange weg zonder problemen af te leggen. Voor Ronda stopten we bij Venta La Parrilla voor een koffiepauze. We ontmoetten toen ook Jo Ramirez, de formule 1 racer, geboren in Mexico in augustus 1941, en hij vertelde me zover zijn leven uit de racewereld.
Dacht ik dat de weg van San Pedronaar Ronda, de A376, een gevaarlijke, bochtige weg was, de weg van Ronda via Grazalema naar El Bosque was nog erger. We reden hier door de Sierra de Grazalema. Passeerden Arcos de la Frontera, de eerste plaats met de toevoeging – La Frontera -, ( waar er nog vele van zouden volgen), om via de A382 uit te komen bij Jerez de la Frontera. De stad, bekend van zijn sherry Bodega’s, ook wel de hoofdstad van de Sherry genoemd, en niet te vergeten zijn internationaal bekend staande racecircuit.
De 1ste nacht verbleven we in Hotel Jerez. Een voortreffelijk verblijf met een uitstekende Belgische keuken. Het hotel wordt dan ook, al ruim 40 jaar, uitgebaat door de Belg Jan de Cleck en zijn familie.
De tweede dag stond er een afstand van 155 km voor de boeg. We verlieten Jerez om 11.00 uur en reden richting Medina Sidonia en kwamen al rap door een glooiend landschap waar grote landerijen het beeld bepalen. Hadden voor Barbate een koffiestop in een authentieke Venta. Daarna gingen we rijdende in noordelijke richting, waar we Cabo de Trafalgar niet links lieten liggen. Hier versloeg Nelson met zijn Engelse oorlogsvloot in 1805 de Frans/Spaanse Armada. Helaas is er ter plaatse weinig dat aan deze zeeslag doet herinneren.
Na een korte pauze nabij de Vuurtoren van Trafalgar vervolgden we onze tour via de N340 nog steeds in noordelijke richting, en reden door een prachtig woud van paraplu-achtige dennenbomen. We arriveerden deze dag ten slotte, via Chiclana de la Frontera in een vlak landschap vol meren met flamingo’s en zoutpannen, om uiteindelijk te eindigen in ons hotel, Duques de Medinacelli in El Porto de Santa María.
Hier verbleven we in een voormalig paleis van de Spaanse Aristocratie wat teruggaat tot de XVII eeuw.
De derde dag van deze tour bezochten we, tijdens onze rustdag, Cádiz. We verbleven twee nachten in dit paleiselijke hotel en namen deze dag de veerboot van de haven van Puerto de Santa María, gelegen aan de monding van de Río Guadaleta, door de Baai van Cádiz naar de havenstad Cádiz.
Een zeer oude stad, maar zeker met moderne hedendaagse trekken.
Rijd maar over de - Puente de la Constitucion - Brug, van Puerto Real naar Cádiz, één van de hoogste en modernste tuibruggen in Europa, geopend in september 2015. Helaas net een brug te ver voor vandaag.
De laatste dag van deze weekendtour reden we van El Puerto de Santa María over de A4 naar Paterna de Rivera richting Benalup Casas Viejes langs Parque Natural Los Alcornocales, om bij Vejer de la Frontera over de N340 richting Algeciras te rijden. Vervolgden onze rit in zuidelijke richting nog steeds over de N340 en zagen hier moderne windmolens welke ons deden denken aan de bouwstijl van de Eiffeltoren.
Reden bij Valdevaqueros vlak langs de Atlantische Oceaan. Ten slotte kwamen we uit bij hotel/restaurant Mesón de Sancho, aan de N340, gemeente Tarifa, het meest zuidelijke puntje van Spanje, ca. 20 km voor Algeciras, waar onze tour eindigde met een gezellige gezamenlijke lunch.