Truffels eten in Kroatië
4 April 2018
De meeste reizigers kennen de regio Istrië maar al te goed. Het is immers het thuis van het goede leven. Maar het is de ervaren reiziger die weet dat de regio Istrië niet alleen tot Italië behoort, maar ook door Slovenië en Kroatië loopt.
Kroatisch Istrië. Al eeuwenlang geniet de mens van dit gebied. Je geniet er van het warme kustklimaat, de heerlijke wijnen en de knusse stadjes zoals Pazin of Rovinj. En in het binnenland geniet je van de truffels.
Ja, truffels. Het zwarte en witte goud dat met kilo’s uit de grond gehaald wordt, wordt verwerkt en geserveerd in tientallen goddelijke gerechten.
De onovertroffen truffelkoning moet wel Giancarlo Zigante zijn. Deze man zoekt al decennia naar truffels in de bossen rond de stad Motovun, waar de beste truffels opgegraven worden. Dat doet hij niet met een varken, zoals je vaak hoort, maar met een truffelhond. Varkens hebben namelijk de neiging om de truffels meteen op te eten, wat natuurlijk zonde is. Een hond, daarentegen, heeft minder interesse om de truffels te eten én is gemakkelijker te controleren dan een varken.
Deze strategie legt Zigante geen windeieren. In 1999 vond hij de grootste truffel die tot die datum gevonden was: een witte truffel met het ongelooflijke gewicht van 1,31 kilo. Sindsdien bouwde hij zijn truffelrijk enkel maar meer uit.
Naast zijn hypermoderne fabriek waarin hij de methode om truffels te exporteren verfijnde, bezit Zigante ook een restaurant.
Tafelen bij Zigante is een ervaring. In het knusse, schemerige restaurant schuiven obers achter je stoel door. Handen gehuld in witte handschoenen raspen verse truffels over je gerechten. Romige pasta’s en omeletten, vleesschotels en zelf roomijs dat gekruid wordt met de truffels uit de Kroatische bossen. En dat lekkers wordt allemaal afgetopt met de heerlijkste wijnen.
Maar de ervaring hoeft daar niet te stoppen. Hier en daar vind je mensen die je graag mee de bossen innemen om truffels te gaan zoeken. Je kiest je eigen hond uit, en trekt door de bossen. Veel truffeljagers hebben hun eigen, geheime plekjes waar ze gaan zoeken, maar omdat de groei van truffels altijd onvoorspelbaar is, blijft het altijd een beetje een jacht.
Zodra je de honden loslaat, gaan ze driftig snuffelend aan het werk. Hun staarten kwispelen enthousiast, terwijl ze met hun neus tegen de grond gedrukt aan de slag gaan. Wanneer ze er eentje vinden, graven ze die uit en brengen ze de truffel naar je toe. Soms grijpt de jager in en graaft hij zelf de truffel uit. Als je de sporen niet beschadigt, kan er immers een nieuwe truffel in de plaats groeien.
Na de jacht schuif je aan tafel om te genieten van de verse vangst. Denk aan stoofschotels van paddenstoelen, afgewerkt met schilfers van je zelf gevonden truffels. Hemels, toch?