Verwarring in de speeltuin van de Spaanse politiek
28 April 2019Politiek Palaver 07
De nieuwe Junta de Andalucia gaat er voorlopig keihard tegenaan want er staan binnenkort weer allerlei verkiezingen voor de deur. Zo zijn ze bezig verschillende departementen onder een vergrootglas te houden om ze op hun doelmatigheid te testen. Het is een publiek geheim dat het bijna veertigjarig bewind van de socialisten onvermijdelijk geleid heeft tot het benoemen van aanhangers op posities die hoofdzakelijk dienden om een salaris te verschaffen.
In de speeltuin van de Spaanse politiek is het momenteel een verwarde boel en zowel rechts als links is uiterst voorzichtig zich niet al te zeer in één richting te profileren. Een meerderheid om het land te kunnen regeren na de aankomende verkiezingen op de 28e van deze maand kan slechts verkregen worden door een coalitie van twee, of zelfs meer, enigszins gelijkdenkende partijen. De PSOE was teleurgesteld dat Ciudadanos geen stelling wilde nemen tegen Vox.
Ciudadanos ziet momenteel meer heil in een verbond op rechts met de PP maar ze hebben ook de steun van Vox nodig. Ontevreden kiezers van Ciudadanos zijn welkom bij ons zei José Abalos, secretaris van de PSOE die meende te weten dat veel kiezers die tot nu toe op Ciudadanos hadden gestemd het huidige beleid afkeuren. José vond het jammer dat Ciudadanos, niet was ingegaan op de uitnodiging van PSOE om na de verkiezingen van 28 april een pact te sluiten met deze partij. Hoop doet echter leven want, zoals de PSOE terecht opmerkte, Ciudadanos is wel eens vaker van mening veranderd.
VOX zelf zei dat de schouderklopjes die zij van de PP en Ciudadanos krijgen niet voldoende zijn om van hun steun verzekerd te blijven. Ze voegden hier nog aan toe dat als hun wensen niet ingewilligd werden de nieuwe regering van Andalusië het nog wel eens moeilijk zou kunnen krijgen bij het goedkeuren van de begroting.
Podemos, de partij op links, van de immer met een paardestaart getooide Pablo Iglesias, heeft volop interne strubbelingen wat zo vlak voor de verkiezingen natuurlijk bijzonder slecht uitkomt. Aangezien Pablo de resterende drie maanden zwangerschapverlof van zijn vrouw heeft overgenomen kan zij nu het roer van de partij over nemen.
IU het kleine communistische partijtje is druk bezig de ideologische banden met de PSOE aan te halen en afstand te nemen van Podemos. Een logische manoeuvre aangezien ze slechts samen met de PSOE af en toe wat in de melk te brokkelen krijgen.
In Spanje is het sinds de Burgeroorlog (1936-1939) nog steeds moeilijk om aan een meerpartijensysteem te wennen en alles wat links is wordt door rechts vaak communistisch genoemd en alles wat rechts is wordt door links steevast als fascistisch betiteld.
Na krachtig nadenken is het merendeel van de Spaanse politici er van overtuigd dat de mensen die hun stem aan Vox gaven dit deden uit onvrede met het beleid van de overige partijen. De pogingen om Vox weg te zetten als een extreem rechtse partij hebben evenwel een averechtse uitwerking gehad.
Er zijn enige probleempjes op rechts met Gürtel en op links met ERE, beide zaken hebben te maken met het onrechtmatige toe-eigenen van gemeenschapsgelden, ook wel corruptie genoemd. De pot verwijt hier de ketel dat hij zwart is, de goeden overigens niet te na gesproken.
De president van de PP in de provincie Málaga verklaarde onlangs dat het verlagen van belastingen in het DNA zit van de Partido Popular. Een boude uitspraak vooral omdat een in het vak gelouterde bioloog mij wist te vertellen dat het DNA totaal geen benul van belastingen heeft.
En dan beschikt de PP ook nog over Patricia Navarro die haar gehoor onlangs vertelde geen onderscheid te maken tussen kleuren en ideologieën. Dat klinkt aardig maar men moet zich toch afvragen of dit gebakken lucht is ten behoeve van het politiek correct denkende deel van het electoraat. Partijbelangen prevaleren veelal boven het landsbelang waardoor korte termijn denken meestal de norm is.
De Spanjaard José Ortega y Gasset (1883-1955) nam dan ook geen blad voor de mond toe hij ooit beweerde dat het hebben van een politieke voorkeur voor links of voor rechts een van de oneindige mogelijkheden is voor de mens om zich als een idioot te profileren. Maar ja, hij was een filosoof en die doen meestal niet aan korte termijn denken.
We tasten overigens nog steeds volledig in het duister over wie er straks bij de algemene verkiezingen als winnaar uit de strijd zal komen. We zullen het pas weten na de zonsondergang op de 28e van deze maand.