Wandelen in de ‘Finca de la Concepción’
7 Juli 2018
In een van mijn vorige artikelen over de archeologische afdeling van het Museo Aduana in Málaga schreef ik dat een deel ervan, compleet met wandillustraties, was gewijd aan de vorige eigenaar van deze Finca, Markies Jorge Loring.
Ik was er al vaker geweest, maar was toen vooral gefocust op de bloemen en bomen, het botanische gedeelte dus. De eerste keer dat ik er kwam, zo´n 20 jaar geleden, kon je er alleen onder begeleiding van een gids een groepswandeling maken. Hij vertelde van alles over bomen en planten, erg leerzaam, maar voor mijn gevoel wel wat beperkt. Ik hield toen ook al niet zo van gebaande paden.
Tot mijn verbazing is het nu heel anders. Je kan vrij rondwandelen, door een veel uitgebreider gebied met o.a. een verzameling van wel 80 bomen uit de gehele wereld en je kunt genieten van allerlei uitzichtpunten. In elk seizoen ideaal om foto´s te maken…. Als er weinig bloemen bloeien zie je de bizar kronkelige wortels en bonkige stammen en takken die als bogen over de weg spannen.
Ook nu loop ik over een paadje waar de buigende boomtakken een poortje vormen over de weg naar Casa Loring, het Loringiana Museum. Gebouwd als een tempel in Dorische stijl over de antieke mozaïekvloer van een voormalige Romeinse villa uit Cártama. Deze mozaïek was een van de vele vondsten uit de verzameling van de markies en zijn vrouw Amalia.
De markies kwam oorspronkelijk uit Frankrijk, maar in de 19e eeuw was Málaga een bloeiende stad en na hun huwelijksreis langs vele paleizen, villa´s en parken in Europa kochten ze de finca. En behalve de tuinen, gecreëerd door een beroemde Franse tuinarchitect, bracht hij ook een deel van zijn archeologische vondsten van opgravingen uit de omgeving (zijn grootste hobby) over naar zijn in klassieke stijl gebouwde villa, Casa Palacio.
Vóór deze villa is een vijver met een romantische cupido en als je verder door de tuinen dwaalt tussen de 2000 verschillende tropische, subtropische en binnenlandse gewassen, met onder meer 100 verschillende soorten palmen, zie je plotseling een beekje. Opeens hoor je een waterval klateren tussen de varens en waterplanten. En er is natuurlijk een romantisch classicistisch beeld van een nimf met urn.
Later werd de villa verkocht aan een echtpaar dat de bezitting uitbreidde met meer moderne beelden en uitzichtpunten. We ontdekten een rood stalen constructie, een soort pijl met uitzicht op de Montes de Málaga. Weer eens iets anders dan een romantisch bronzen beeld.
Langs en tussen de planten en bomen door doemt er telkens wel weer iets verrassends op: een schuurtje overwoekerd door gele bloemen, een oud stenen bruggetje over een verdroogde geul, een kas met orchideeën, een tuinhuisje en andere bijgebouwen.
Het terrein is zo groot, dat je er uren kunt ronddwalen, misschien zelfs ver-dwalen, als je voor de zoveelste keer bewonderend een foto schiet van een bloemenstruik, een kronkelende wortel of de intens dikke stam van een eeuwenoude olijfboom.
Tegenwoordig lopen onze kinderen ook al rond met mobiele camera´s, dus het gezeur wat ik vroeger had: “Mama, gaan we al naar huis”, is een stuk minder als je ze foto-opdrachten geeft en met als beloning een ijsje in het café, dat er tegenwoordig ook is.
Als je de finca per auto bezoekt zie je vanuit Málaga, richting Granada (Antequera) op de heuveltop al de elegante koepel tussen de cypressen. Per bus is de finca te bereiken met het Málagatourbusje lijn 91, ZMT, 1,30 euro, t/o station María Zambrano.