Wat als muren spreken? 

Als muren zouden spreken, zou je versteld staan van hun impact en visie op de stad, over hun draagwijdte in het leven “an sich”. 

Sinds eind jaren ´70 worden heel wat muren gebruikt als draagvlak voor diverse, al dan niet legale kunstvormen. Een verschijnsel dat in eerste instantie ontstond om politieke standpunten duidelijk te maken, even later naar de achtergrond verdween en weer opdook in de jaren ´90, dit keer als een zuivere kunstvorm waarbij de straat als een tentoonstellingsruimte dienst deed.

Een fenomeen dat sindsdien als street art omschreven wordt omdat niet enkel muren, maar ook verkeersborden, straatverlichting of bomen worden aangekleed met kleur en beeld.
Geenszins te verwarren met graffiti, wat al veel eerder bestond en waar het vaak primair om naamtags en dus om de herkenning gaat.

Het kwaliteitscriterium voor graffiti is de moeilijkheidsgraad, terwijl het bij street art vooral over de uitdrukkingskracht en de boodschap gaat. In tegenstelling tot graffiti kunstenaars - die vooral hun durf en naam de wereld in willen sturen - gebruiken street art artiesten vaak een pseudoniem.

Sinds enkele jaren - vooral sinds de oprichting van het Maus (Málaga Arte Urbano Soho) project - is Málaga ook de “scene” voor heel wat “urban art”. Naast 79 andere steden, waaronder New York, Londen, Rotterdam en Antwerpen, kon ook Málaga plots 29 pixel figuren van een Franse kunstenaar verwelkomen. De invasie van de mozaïekfiguurtjes vond plaats op een nacht in mei vorig jaar en gelukkig bleven de meeste tot hiertoe bewaard.

Wie in Málaga al eens afweek van de geijkte paden, kwam ongetwijfeld al in de zogenaamde “trendy” Soho wijk of baande zichzelf een weg in de ietwat sjofele straten van “Lagunillas”, een volksbuurt achter het geboortehuis van Picasso.

Een treffende gelijkenis zijn de muurschilderingen die kleur geven aan beide buurten, maar anderzijds staan Soho en de zogenaamde Lagunillas haaks op elkaar. 

Zo is er het verhaal van de “malagueño” die stevig betaald werd om tussen de grote jongens als Obey en D* Face ( Amerikaanse en Britse street art artiesten) in de Soho wijk een muurschildering te maken en eerder in de volksbuurt beboet werd voor het ongevraagd “bekladden” van muren. Een hilarisch, zo niet hypocriet verhaal dat hij op een ludieke manier wist op te lossen.

Beide buurten worden verbonden door het historische stadscentrum dat eveneens wordt opgefleurd door verscheidene vormen van street art, maar ook door graffiti uit de Romeinse periode.

Helemaal “flabbergasted” door de onderliggende boodschappen achter deze straatkunst wil ik via een nieuwe stadswandeling deze beeldverhalen de wereld insturen.
Tijdens een street art tour kom je meer te weten over de evolutie van de graffiti en street art kunst. Je doorkruist het historische centrum langs de belangrijkste bezienswaardigheden en verbindt zo beide buurten met elkaar.

Street art is een leven op zich, waardoor je ontdekt dat muren daadwerkelijk kunnen praten.

Ilse Vanaken