Wijnwetenswaardigheden - De allerbeste wensen voor het nieuwe jaar

Hopelijk heeft u lekker kunnen genieten van eten en drinken en dan in het bijzonder van goede wijnen. Wellicht zijn er weer heel wat flesjes godendrank doorheen gegaan en bent u nu begonnen met het vervullen van de “goede voornemens”. Stoppen (of minderen) met roken, wat liever zijn voor je naasten en wat minderen met alcohol, staan doorgaans hoog in het vaandel en voor deze laatste opgave is er nu een handig hulpje op de markt gekomen: ETO.

In eerdere columns heb ik u laten weten hoe het beste zowel geopende als nog dichte flessen wijn geconserveerd kunnen worden en hopelijk heeft u er uw voordeel mee kunnen doen. Tom Cotton, industrieel ontwerper, heeft onlangs via “crowdfunding” genoeg geld bij elkaar weten te sprokkelen om zijn nieuwste uitvinding het levenslicht te laten zien; de ETO dus. Het gaat hier om een gepatenteerde fles die ervoor zorgt dat de wijn niet meer oxideert. Hoofdgedachte van Tom was mensen die alleen zijn te helpen om de opengemaakte fles wijn in goede conditie te houden zodat men niet meteen de hele fles achterover hoeft te tikken of het overgebleven deel door de gootsteen moet spoelen. Tom had berekend dat er jaarlijks zo´n vijftig miljoen! liter wijn in het riool verdwijnt en daar moest natuurlijk een eind aan komen. Na vijf jaar intensief samengewerkt te hebben met de universiteit van Bangor, in het noorden van Wales, heeft dit uiteindelijk geresulteerd in een fles die het oxideren van wijn maar liefst met 12 dagen vertraagt doordat deze op de fles vacuüm getrokken wordt. Het werkt als volgt: als eerste schenk je de inhoud van de fles over in de ETO, serveert uit wat er gedronken gaat worden en drukt daarna de flessenhals naar beneden. Hierdoor wordt de lucht die zich in de fles bevindt eruit geperst en is er dus geen zuurstof meer aanwezig om de verbinding met de wijn aan te gaan. Mij persoonlijk doet het denken aan dat vacuvin pompje waarmee u de lucht als het ware uit de fles trekt, maar dan in een handigere (fles)vorm. Voor zo´n €90.- kunt u de gelukkige eigenaar worden. Te bestellen via www.etowine.com.

Dat de Chinezen de laatste jaren nogal goed in de slappe was blijken te zitten, dat zien we hier in Spanje vooral aan het feit dat zowat iedere winkelruimte die beschikbaar komt meteen verandert in een Chinese bazaar. Een van Spanjes best aangeschreven bodega´s, Vega Sicilia genaamd, speelt handig in op de Chinese rijkdom en doet zo nu en dan een veiling in Hong Kong. Zo bracht onlangs een fles Imperial Unico uit het jaar 2002 zo´n dikke €3700.- op en telden onze Aziatische vrienden maar liefst €4400.- neer voor 3 flesjes magnum “Vega Sicilia”. Niet slecht dus. Maar... het kan nog beter. Ze hadden een kistje met 6 verschillende jaargangen Unico wijn in elkaar geknutseld en dat bracht maar liefst €14.000.- op! “Rare jongens die Chinezen” zou Obelix zeggen...

Maar goed, veel geld betalen voor wijn is niet alleen aan de Chinezen gegeven. Die Amerikanen kunnen er ook wat van! Om een of andere onduidelijke reden is het in “The States” normaal om astronomisch hoge prijzen te vragen (en te ontvangen) voor een glas wijn. Beroepshalve weet ik dat men in Amerika qua inkoop net zoveel betaalt als wij hier in Europa. Dus daar kan het niet aan liggen. Waarschijnlijk is het zo dat wijn drinken “cult” is. Hoe verklaar je anders dat je meer voor een glaasje wijn betaalt dan voor een glas whisky? Natuurlijk, als het een glas betreft van de hierboven beschreven bodega dan kan het wel wat in de papieren lopen maar voor een gewoon fatsoenlijk glaasje? Ik was onlangs in Chicago met mijn vriendin en we besloten na het kerstshoppen even een wijnbar binnen te wippen. Lekker warm binnen, goede sfeer en een ruime keuze aan lekkere wijnen. Let wel, ik heb het hier over een gewone wijnbar in de omgeving van de “Magnificent Mile”, een normale winkelstraat dus. Maar de prijzen op de wijnkaart deden me meer denken dat we ergens in een exclusieve tent in Dubai zaten of zo. Voor een doodnormaal glaasje wijn betaal je dus tussen de $12.- en $18.- per glas! En ben je wat kieskeuriger dan kan zo´n glaasje al snel oplopen tot $450.-. Nu hoor je mij niet snel zeuren over prijzen van eten en drinken. Als liefhebber geef ik daar graag mijn geld aan uit, maar een beetje logica qua beprijzing zou wat mij betreft in het land van Trump meer dan welkom zijn! En denkt u nu dat deze wijnbar een uitzondering was, dan heeft u het mis. We zijn bij verschillende drinkgelegenheden geweest en overal kwamen we min of meer op deze prijzen uit. Ook in New York en Washington was het niet anders. Maar goed, we hebben er niet minder om genoten hoor. Ik hoop wel dat u vanaf nu de doorgaans zeer faire prijzen die de Spaanse horeca hanteert leert te waarderen.

Kosta redactie